Open Kerk Nijkerk NICEA

NIJKERK - De Hervormde Gemeente Nijkerk is recent gestart met het Focus traject. In deze gemeente is er behoefte ontstaan om het missionair gemeente zijn (het goede nieuws van Jezus aan anderen vertellen) beter vorm te geven. Na een zoektocht die een behoorlijke tijd heeft geduurd is uiteindelijk gekozen voor een Focus traject. Dit traject is ontwikkeld door de IZB – zending in Nederland - uit Amersfoort.

Zoals in veel gemeenten was ook in Hervormd Nijkerk het evangelisatie werk belegd bij een kleine commissie die zich bezig hield met allerlei verschillende activiteiten. Te denken valt aan het verspreiden van folders, het bezoeken van gemeenteleden en het openstellen van de Grote kerk in Nijkerk tijdens de zomervakantie.

MUREN ‘Als niemand naar je luistert…’ Vanmiddag lukte het haar nog niet. Blijkbaar was de drempel te hoog en de gang te lang.

Maar nu is ze er. De muurtjes zijn verdwenen en ze komt ontspannen bij ons zitten. Ze vertelt over haar leven. Over de scheiding en de pijn. Over de vreugde van een nieuwe relatie. Die maar zo kort mocht duren…

Het deert haar niet dat er steeds nieuwe gasten bijkomen die hun aandacht opeisen. Het zijn stoere mannen die de Huiskamer vullen en het kwetsbare gesprek van tafel vegen. Peinzend staart ze voor zich uit alsof de mannen er niet zijn.

‘Nu begint het pas, weet je. Nu alles achter de rug is, komen de muren op me af.’ Opeens wordt het stil. De grote woorden van de mannen verstommen. Ze luisteren naar de vrouw. ‘Dan ben je zo alleen. Als niemand naar je luistert..’ ‘Nee, de muren praten niet.’

Het is de man met de grootste mond die zich bloot geeft. ‘Eenzaamheid is vreselijk. Meestal dan’ lacht hij snel, geschrokken van zijn eigen kleinheid. Maar zijn opmerking geeft ruimte aan de anderen. Ze knikken vol overgave. ‘Alleen zijn is niks. Daarom zijn we hier.’ Er komt een gast met een hond binnen. ‘Je kan altijd nog een hond nemen, dan heb je wat aanspraak!’

De mannen lachen en overtroeven elkaar in een poging hun kwetsbaarheid te bedekken. Hun muren worden weer opgetrokken. Ze zijn lang genoeg stil geweest.

Maar de vrouw zegt zacht: ‘Weet je wat ik het mooiste vond? Dat mijn man rustig heenging. Hij had veel strijd in zijn geloof. Vlak voor zijn dood kwam er zo’n rust en vrede over hem. Toen was ik vooral dankbaar en blij dat hij verlost uit zijn lijden naar de hemel mocht. Als ik hem thuis heel erg mis, moet ik daaraan denken. Ze gaat weer, met nieuwe moed. De muren in de Huiskamer hebben oren. Oren om te horen wat wel en niet gezegd wordt. Oren voor elke ‘eenzame’ gast. Met of zonder muurtjes.

NIJKERK - Op woensdag 23 mei wordt om 20.00 uur in De Ark (Willem Alexanderplein 14) een informatieve bijeenkomst georganiseerd door het interkerkelijke team bevrijdingspastoraat in Nijkerk. Iedereen is welkom op deze avond met als thema ‘Born to be free’ (geboren om vrij te zijn). Jennine Rook is geregistreerd begeleidingsdeskundige en trainer; tevens is ze supervisor en coach en zeer ervaren op het gebied van pastoraat en van therapie. Vanuit de Stichting Kidron te Amsterdam, werkt ze samen met haar echtgenoot op het gebied van pastoraat en therapie en zetten zij hun jarenlange ervaring op dit gebied in. Jennine ‘s drive is het om mensen te laten ontdekken wat het betekent om ‘in Christus’ werkelijk vrij te zijn.

Wat is vrij zijn eigenlijk? Jennine legt uit dat je vrij voelen iets heel persoonlijks is. Als er twee mensen in dezelfde situatie zijn, kan de een zich vrij voelen en de ander niet. Je vrij voelen heeft blijkbaar meer met jezelf te maken dan met je omstandigheden. In Nederland leven we in een ‘vrij’ land maar wat is eigenlijk nodig om je vrij te voelen? Jezus zegt: ‘Heb je naaste lief als jezelf en God boven alles’. Voor Jennine is dat de belangrijkste voorwaarde om je vrij te voelen. Er zijn zoveel mensen die meer van de ander houden dan van zichzelf. Dan ben je niet vrij om Gods Liefde voor jezelf werkelijk aan te nemen en ook voor jezelf te zorgen.

De vraag is wat kan mensen belemmeren om zich vrij te voelen? Jennine: “Wat anderen van ons denken (of wat we denken dat anderen van ons denken) is vaak de grootste belemmering om je ‘vrij’ te bewegen in je leven. De manier waarop je naar God kijkt kan ook een onvrijheid geven. Wanneer je bijvoorbeeld van God van alles moet en andere dingen niet mag. Dan is er angst voor Gods oordeel”. Christenen geloven dat God vrij maakt. God gebruikt daarbij soms mensen.

Als een mens zich niet vrij voelt door wat dan ook: kan hij dan het beste naar een hulpverlener of naar bevrijdingspastoraat? Jennine laat weten dat dit best een lastige vraag is. Het allerbelangrijkste is dat er een klik is tussen de hulpvrager en begeleider. Onderzoek wijst telkens opnieuw uit dat de relatie tussen de hulpvrager en hulpverlener (al dan niet professioneel) belangrijker is voor het resultaat dan de kennis en vaardigheden van die hulpverlener. Tegelijk ben ik ervan overtuigd dat je een ander niet verder kunt helpen dan jij zelf gekomen bent.

Graag vertel ik daar op 23 mei meer over. Ik gebruik daarbij ook veel praktische voorbeelden om zaken duidelijk te maken. Wat mensen vooral nodig hebben is dat er niet over hen geoordeeld wordt. Jennine: “Pastoraat en therapie kunnen best confronterend zijn, doordat oude pijn naar boven komt. Of wanneer je erachter komt dat de manier waarop je de dingen aanpakt niet handig zijn. Dan is het zó belangrijk dat je als hulpverlener liefdevol aanwezig kan zijn en geen adviezen gaat geven”. Je echt vrij voelen is zo fantastisch! Het is wat David zegt: ‘Met mijn God spring ik over een muur’. Dan kun je het leven samen met God aan: zelfs als het moeilijk is.

NIJKERK - Grote wonderen, kleine wonderen – veel mensen maken het in hun dagelijkse bestaan mee. Voor beide geldt: je moet er oog voor hebben. De Nijkerkse Gerard en zijn vrouw ontwaakten in een dikke mist.

Een aantal jaren geleden vertrokken Gerard en zijn vrouw, weliswaar met een flinke vertraging, naar Frankrijk om daar van de nazomer te genieten en uit te rusten.

Het reisdoel lag in de Pyreneeën en dat is toch snel een heel eind vanaf Nijkerk te gaan. Laten we die eerste dag zo ver mogelijk zien te komen en zo veel mogelijk kilometers proberen te verslinden, dacht Gerard, terwijl hij het gas nog eens intrapte.

Op pakweg 650 km van Nijkerk wist hij op de A10 van de bekende Route Soleil een benzinestation. Daarbij bevond zich een grote caravanparkeerplek. Vroeger, toen hij met vrouw en kinderen met vakantie ging, hadden ze daar vaak op doorreis gestaan. Tegen half twaalf ’s avonds arriveerden ze bij het bewuste benzinestation. En ziedaar, tot hun grote schrik was het hele terrein uitgestorven.

Onbegonnen werk