Belijdenis van Nicea
Wij geloven in één God, de almachtige Vader, Schepper van de hemel en de aarde, van alle zichtbare en onzichtbare dingen.
En in één Here Jezus Christus, de eniggeboren Zoon van God, geboren uit de Vader voor alle eeuwen, God uit God, Licht uit Licht, waarachtig God uit waarachtig God; geboren, niet geschapen, één van wezen met de Vader; door Hem zijn alle dingen geworden.
Terwille van ons mensen en van ons behoud is Hij neergedaald uit de hemel en vlees is geworden door de Heilige Geest uit de maagd Maria en is een mens geworden. Hij is ook voor ons gekruisigd onder Pontius Pilatus, heeft geleden, is begraven. Op de derde dag is Hij opgestaan overeenkomstig de Schriften. Hij is opgevaren naar de hemel, zit aan de rechterhand van de Vader en zal in heerlijkheid weerkomen om te oordelen de levenden en de doden. En zijn rijk zal geen einde hebben.
En in de Heilige Geest, die Here is en levend maakt, die van de Vader en de Zoon uitgaat, die samen met de Vader en de Zoon aangebeden en verheerlijkt wordt, die gesproken heeft door de profeten.
En een heilige, algemene en apostolische kerk.
Wij belijden een doop tot vergeving van de zonden.
Wij verwachten de opstanding van de doden en het leven van de komende eeuw.
Amen.
De geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel is de tekst waarin voor de eerste keer in de christelijke geschiedenis de fundamentele doctrines van het Christendom werden vastgesteld:
1. de leer van de incarnatie/menswording van God in de persoon van Jezus Christus en
2. de Triniteitsleer (er bestaat maar één God, maar deze manifesteert zich in drie personen).
Dit is de klassieke oud-kerkelijke belijdenis. Zij is op naam gesteld van het Concilie (kerkvergadering) dat in 325 in Nicea (in het huidige Turkije) gehouden is. De tekst is vastgesteld op het Concilie van Constantinopel (Istanbul) in 381. Door de uitspraken van het Concilie van Chalcedon in 451 heeft deze belijdenis algemene erkenning gekregen. Het is de enige belijdenis die in de kerk over de hele wereld beleden wordt.
Kerstavond 2011
Op zaterdavond 24 december 2011 zijn er in de kerken in Nijkerk veel kerstzang, kerkdiensten en kerstnachtdiensten. U wordt hartelijk uitgenodigd op kerstavond één van onze kerken te bezoeken.
In de Kruiskerk begint om half zeven een dienst gericht op kinderen. Het kinderkoor zingt tijdens deze feestelijke dienst.
In de Grote Kerk aan de Holkerstraat begint de kerstzang om half acht. U bent hartelijk welkom. Medewerking verlenen ds. Voets, het Vocaal Ensemble Pavane en een Koperensemble.
Om kwart voor negen en kwart over tien zijn er twee kerstdiensten in de Kruiskerk. Een koor zal in twee opeenvolgende diensten voor de muzikale begeleiding zorgen.
In de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt wordt om negen uur een dienst gehouden. Het thema is 'Stille nacht, Heilige nacht'.
In De Ark, Gasthuisstraat begint om half tien een dienst. Het thema is Wie wijst jou de weg.
In De Fontein dicht bij het Corlaer College (Rij maar naar het witte kruis) is om tien uur een dienst.
Jeugddienst
Op zondag 1 december is er om 18:30 een jeugddienst in de Goede Herderkerk (Bij het NS Station).
Waar ben je dankbaar voor???
Focus traject Hervormde Gemeente Nijkerk.
NIJKERK - De Hervormde Gemeente Nijkerk is recent gestart met het Focus traject. In deze gemeente is er behoefte ontstaan om het missionair gemeente zijn (het goede nieuws van Jezus aan anderen vertellen) beter vorm te geven. Na een zoektocht die een behoorlijke tijd heeft geduurd is uiteindelijk gekozen voor een Focus traject. Dit traject is ontwikkeld door de IZB – zending in Nederland - uit Amersfoort.
Zoals in veel gemeenten was ook in Hervormd Nijkerk het evangelisatie werk belegd bij een kleine commissie die zich bezig hield met allerlei verschillende activiteiten. Te denken valt aan het verspreiden van folders, het bezoeken van gemeenteleden en het openstellen van de Grote kerk in Nijkerk tijdens de zomervakantie.
MUREN
MUREN ‘Als niemand naar je luistert…’ Vanmiddag lukte het haar nog niet. Blijkbaar was de drempel te hoog en de gang te lang.
Maar nu is ze er. De muurtjes zijn verdwenen en ze komt ontspannen bij ons zitten. Ze vertelt over haar leven. Over de scheiding en de pijn. Over de vreugde van een nieuwe relatie. Die maar zo kort mocht duren…
Het deert haar niet dat er steeds nieuwe gasten bijkomen die hun aandacht opeisen. Het zijn stoere mannen die de Huiskamer vullen en het kwetsbare gesprek van tafel vegen. Peinzend staart ze voor zich uit alsof de mannen er niet zijn.
‘Nu begint het pas, weet je. Nu alles achter de rug is, komen de muren op me af.’ Opeens wordt het stil. De grote woorden van de mannen verstommen. Ze luisteren naar de vrouw. ‘Dan ben je zo alleen. Als niemand naar je luistert..’ ‘Nee, de muren praten niet.’
Het is de man met de grootste mond die zich bloot geeft. ‘Eenzaamheid is vreselijk. Meestal dan’ lacht hij snel, geschrokken van zijn eigen kleinheid. Maar zijn opmerking geeft ruimte aan de anderen. Ze knikken vol overgave. ‘Alleen zijn is niks. Daarom zijn we hier.’ Er komt een gast met een hond binnen. ‘Je kan altijd nog een hond nemen, dan heb je wat aanspraak!’
De mannen lachen en overtroeven elkaar in een poging hun kwetsbaarheid te bedekken. Hun muren worden weer opgetrokken. Ze zijn lang genoeg stil geweest.
Maar de vrouw zegt zacht: ‘Weet je wat ik het mooiste vond? Dat mijn man rustig heenging. Hij had veel strijd in zijn geloof. Vlak voor zijn dood kwam er zo’n rust en vrede over hem. Toen was ik vooral dankbaar en blij dat hij verlost uit zijn lijden naar de hemel mocht. Als ik hem thuis heel erg mis, moet ik daaraan denken. Ze gaat weer, met nieuwe moed. De muren in de Huiskamer hebben oren. Oren om te horen wat wel en niet gezegd wordt. Oren voor elke ‘eenzame’ gast. Met of zonder muurtjes.