- Gegevens
- Categorie: Informatie huiskamer
‘Tja… de tijd dat ik nog gezond was..’ Spijtig staart hij voor zich uit. ‘Alles leek toen veel makkelijker.’
Hij schuift zijn lege theekop van zich af. ‘Maar, ik moet wel zeggen, ik ben me nu veel meer bewust van het leven. Niets is meer vanzelfsprekend. Elke dag dat het goed gaat ervaar ik als een geschenk. Ik heb veel meer hulp nodig, maar die krijg ik ook. Mensen van mijn kerk komen me spontaan helpen verhuizen en behangen meteen een muurtje mee als ze er toch zijn. Dat stemt me dankbaar.’
De vrouw tegenover hem knikt instemmend. ‘Ja, wat fijn als mensen naar je om kijken. Ik heb zulke slechte tijden gekend, toen dat juist niet zo was en ik me heel eenzaam voelde. Gelukkig ervaarde ik al die tijd dat God me niet in de steek liet. Maar… je weet nooit wanneer het beter zal gaan. In vertrouwen vooruit kijken. Dat vond ik soms zo moeilijk, en nog steeds..’
Er ontstaat een gesprek over hoe wij als mens de tijd ervaren. Gaat het te snel, te langzaam? Staan we voortdurend onder druk waardoor een dag eindeloos lang lijkt? Of glipt de tijd ongemerkt door onze vingers heen, omdat we er niet bij stil staan? Voor God moet dat heel anders zijn. Voor Hem kan een dag zomaar een eeuw duren, toch? En evengoed andersom. En wat betekent eeuwig? Eeuwige straf, is dat echt zonder eind? Wij kunnen daar als mens niet bij. Wij, tijdgebonden wezens kunnen ons niet voorstellen hoe oneindig onze God is. Zal Jezus spoedig terugkomen? Of neemt Hij de tijd om nog veel mensen bij Hem te brengen? Ook zijn liefde en genade zijn oneindig.
Ons gepeins wordt onderbroken door een opa die met zijn kleinzoon binnenwandelt. Alle aandacht gaat naar het guitige koppie dat verbaasd om zich kijkt. Hij heeft nog alle tijd om de wereld te ontdekken.
‘Ach zo’n lief kleintje.’ verzucht de vrouw naast mij. Het doet haar denken aan haar eigen kind die als baby erg veel huilde. Het was verschrikkelijk. Hij kermde dag en nacht. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik was zo blij dat er uiteindelijk een oorzaak gevonden werd en het beter ging met hem. En met mij…. Je weet wel dat je moet blijven bidden, maar soms duurt het zolang voordat je antwoord krijgt.’ Ze zucht weer. ‘Toch weet ik dat God me hier doorheen heeft geholpen. Anders had ik het nooit volgehouden.’
Al die tijd heeft een vrouw aan de andere kant van de kamer meegeluisterd. Ook zij heeft veel meegemaakt in haar leven. Door ziekte is ze alles kwijtgeraakt. Het leven met haar kind, haar man, haar gewone huiselijke bestaan. Ze zit liever niet aan tafel, en komt vaak maar even, alsof er iets is wat haar voortdurend voortdrijft. Maar nu is ze vol aandacht voor het gesprek en voor het kind dat af en toe haar kant opkijkt. Zou het haar aan haar eigen kind doen denken? Liefdevol wijst ze naar de speelgoedhoek, maar daar is het kleintje nog niet aan toe.
Als de opa aanstalten maakt om hem bij de ouders terug te brengen, staat ze snel op en verdwijnt zonder te groeten. In haar hoofd zit een plan en ze heeft weinig tijd. Dan gebeurt het.
Op het moment dat de opa de Huiskamer aan de voorkant passeert, stapt de vrouw de naburige winkel uit en duwt hem een pakje in de hand.
‘Alsjeblieft. Een cadeautje van mij voor dit lieve kind. Ik hoop dat het past. Geniet maar van hem. Zolang je de tijd hebt.’
Arna van Deelen
- Gegevens
- Categorie: Informatie huiskamer
NIJKERK - Bericht vanuit de Huiskamer - Heerlijke etensgeuren verwelkomen onze gasten. Deze keer zijn het geen reguliere gasten, maar Huiskamermedewerkers die vanavond in het zonnetje gezet worden. Een van de gasten heeft een Indonesische maaltijd bereid voor alle aanwezigen. We genieten van het heerlijke eten en van elkaars gezelschap. Na de maaltijd lezen we uit Matt.25. ‘Ik had honger en u gaf mij te eten….’. En de mensen vragen: ‘Wanneer deden we dat?… ‘ Jezus antwoordt: ‘Toen u dit voor de minste van mijn broeders hebt gedaan, deed u dat voor Mij.’ Alles wat in de Huiskamer wordt gedaan, doen we ten diepste voor de Heere Jezus. Zelfs dat kopje koffie, dat ene glas water. Als je dat beseft, dan houd je het vol. We praten er nog even over door.
Houden we het wel vol? Niet alle gasten zijn makkelijk aanspreekbaar. Er zijn gasten die al jaren komen, maar niet in hun hart laten kijken. We hebben geduld nodig, volharding en wijsheid. ‘En verwachting! Laatst bad ik daarvoor’ zegt de man die is opgestaan. ‘Ik vroeg God of ik met de eerste gast die binnenkwam zou mogen bidden. De vrouw die daarop binnenstapte straalde zo’n nood uit. We baden en ze ging weg als een ander mens. Dan weet je weer waarom we dit werk doen.’ Het blijft even stil. Gesterkt en bemoedigd dat we het van God mogen verwachten.
Dat God het werk draagt, blijkt al de volgende middag als de Huiskamer vol verwachting de deuren heeft geopend. ‘Ik ben blij dat ik hier weer ben.’ De man die binnenstapt glimlacht breed. ‘De Huiskamer heeft mijn leven veranderd. Dankzij jullie woorden van God heb ik Hem leren kennen. Ik dank er nog elke dag voor.’ We hebben hem een tijd niet gezien. Juist vandaag lijkt hij door God gezonden om ons te bemoedigen in het volharden. Ook de man die daarna aan tafel schuift straalt meer openheid uit dan ooit. Voor hem leek het altijd mooi weer, maar nu hangt hij als een geknakte bloem op zijn stoel. ‘Ik heb zo’n pijn!’ fluistert hij . ‘Het wordt steeds erger. Ik houd het haast niet meer vol.’ Voor het eerst voert hij niet meer het hoogste woord, maar knikt hij dankbaar als we aanbieden voor hem te bidden. Voor het eerst zien we tranen nu hij zijn hart heeft opengesteld voor de woorden van God. Dat ene gebed, dat ene glas water. Wat een voorrecht dit te mogen blijven doen in Zijn naam. Arna van Deelen
- Gegevens
- Categorie: Informatie huiskamer
NIJKERK - Buiten regent het, maar binnen schijnt de zon. Opgewekt schuift onze gast aan tafel. Zijn ogen stralen. ‘Vind je mij niet bruin?’ lacht hij. Hij is net terug van vakantie in Portugal. Een zonvakantie dat is duidelijk. Jaloersmakend verhaalt hij van de vliegreis, het hotel en de uitstapjes. De foto’s worden uitgebreid bewonderd. De koffie lijkt even beter te smaken, alsof we met hem aan het strand zitten met uitzicht op zee.
Zodra er gasten druipend en rillend binnenkomen wijst onze bruine jongeman op zijn getinte wangen en stelt hij de vraag. Het werkt. Geen gast die nog klaagt maar juist glimlachend bijschuift. Deze middag is er inderdaad genoeg reden om te genieten.
Dankbaar vertelt een gastvrouw over de geboorte van een kleinkind. ‘Zo klein en toch zo’n compleet mensje.’ Nou!’ zegt de vrouw naast haar. ‘Dat ken ik! Mijn kind was veel te vroeg geboren. Het is echt een wonder dat ze het heeft gered. En moet je zien wat een prachtige vrouw het is geworden!’
Ook het nieuwe gastechtpaar geniet. Ze draaien al een paar maanden mee en voelen zich gezegend om in de Huiskamer te mogen werken. ‘We zijn hier zo mooi naartoe geleid.’ vertelt de gastvrouw. ‘We waren vorig jaar op vakantie in New York, waar ook onze zoon woont. Die zondag vonden we daar een evangelische kerk om een dienst bij te wonen. Het was vreemd dat de kerkdeuren gesloten waren. We volgden wat mensen naar de achterkant van het gebouw. Opeens stonden we in een drukke gezellige ruimte waar overal groepjes mensen stonden te praten. ‘Kom erbij!’ wenkten ze ons. ‘En neem wat te eten!’ Toen zagen we op de tafels allerlei lekkere hapjes uitgestald. Ook koffie, thee en frisdrank. Je kon nemen wat je wilde. We voelden ons zo welkom! Het was eigenlijk een kerk zonder preekstoel. Een soort Huiskamer.
De mensen hadden zo’n liefdevolle aandacht voor elkaar. We werden er stil van. Dat bracht ons op het idee om hier in de Huiskamer vrijwilliger te worden. Het is zo fijn om dit werk hier te doen. Je geeft wat je hebt, maar je krijgt ook heel veel terug. We worden telkens weer gezegend als ze weer hier zijn. En zo mooi hoe God je leven kan leiden.’ De vrouw die net binnenkomt knikt instemmend. ‘Dat merk ik ook! Ik heb zolang getobd met depressie en angstgevoelens. Ik wist niet hoe het goed moest komen. Maar ik heb uiteindelijk de goede hulp gekregen. God zorgde voor mij. En als ik terugkijk zie ik hoe bijzonder Hij dat heeft geleid!’ Het regent nog steeds aan het eind van de middag. Maar we zijn gekoesterd onder de Hemelse zon in de kerk zonder preekstoel. Arna van Deelen
- Gegevens
- Categorie: Informatie huiskamer
Er zijn bloemen en fleurige verrassingsdoosjes om weg te geven op deze Goede Vrijdag. Voor en rondom de Huiskamer delen we onze geschenken uit. ‘Zomaar? Voor mij? Wat lief!’ Verrast laat deze vrouw zich blij maken met de boodschap van Pasen. En zo zijn er meer. ‘Wat een mooi idee!’ ‘Waar gaat dat vanuit?’
Op deze manier kunnen we vertellen over de Huiskamer, maar veel belangrijker, over de betekenis van Goede Vrijdag en Pasen. Aanpakken van een gratis bloem is voor veel mensen geen probleem. Leuke actie. Net als een gratis dagblad dat je krijgt aangeboden. Maar dan komt het. Waaròm we dit doen.‘We willen u blij maken met de boodschap van Pasen. Kent u die?’
Veel mensen knikken bevestigend. Dat weten ze wel. Iets met het sterven van Jezus, toch? Maar dan moeten ze nodig naar huis.Een vrouw op de markt zet haar boodschappentas neer. Zo heeft ze haar handen vrij om een bloem te kiezen. ‘Deze roos is wel erg mooi’ zucht ze voldaan. Dan vinden haar vingers het boekje dat aan de stengel vastzit.
‘Dat gaat over Pasen.’ leg ik uit. Betekent het paasfeest iets voor u?‘Daar wil ik niet over praten.’ zegt ze afwijzend.‘Dat is jammer. Is er iets gebeurd misschien, dat u dat niet kunt?’
‘Dat niet. Ik vind het gewoon moeilijk.’Ik knik begrijpend. Een andere vrouw komt erbij staan. Zij wil graag een verrassingsdoosje. Ook daar zit een boodschap in. ‘Jezus overwon de dood. Hij leeft.’‘ Ja mooi. zegt ze. ‘Zo is het.’ De ogen van de vrouw met de bloem schieten onzeker heen en weer. Dan stelt ze mij de vraag. ‘Gelooft u dat zelf dan?’
‘Met heel mijn hart. Hoe zou ik kunnen leven zonder te weten dat Jezus leeft!’ Eenvoudig deel ik het evangelie. ‘We mogen geloven als een kind. Wij volwassenen maken het vaak zo moeilijk.’‘ Dat klopt wel ja’ zucht ze dan. ‘U praat er gewoon over.’ Dan pakt ze resoluut haar roos en legt hem voorzichtig op haar boodschappen. ‘Bedankt voor de bloem.’
‘En u bedankt voor het gesprek. Ik glimlach. ‘U heeft toch gepraat!’ Even kijkt ze me verbaasd aan. Dan lacht ze ook. ‘Je hebt gelijk.’ zegt ze dan. ‘En het viel mee. ’Een vrouw met een kleurige hoofddoek pakt dankbaar een roos uit de mand. Vragend kijkt ze me aan. ‘Voor Pasen, alstublieft.’ Kennelijk verstaat ze me niet, want ze blijft me aankijken. ‘Jezus.’ probeer ik. ‘Isa.’
Ze aarzelt. ‘Isa’ begrijpt ze wel.‘Het is goed hoor, hij is voor u.’ Onzeker legt ze de bloem in haar mand en loopt weg.Ook kinderen willen verrast worden en lezen de Bijbeltekst uit het doosje hardop voor. Zo klinkt het evangelie uit de mond van kinderen over de markt.Dan komt de buitenlandse vrouw terug. ‘Ik kan niet.’ zegt ze spijtig. Blijkbaar past Isa niet in haar geloof.Vertwijfeld staar ik haar na met de roos in mijn hand. De laatste. Voor mij stopt opeens een man in een rolstoel. Afwachtend kijkt hij op.‘Voor u meneer.’ zeg ik verheugd. ‘Omdat het toch weer Pasen wordt.’Zijn ogen beginnen te glanzen. ‘Ik weet wat dat betekent’ glimlacht hij. Onze Heer is opgestaan. Ik wens u heel goede Paasdagen!’
- Gegevens
- Categorie: Informatie huiskamer
Een enthousiaste groep mensen afkomstig uit verschillende kerken in Nijkerk hebben een ‘open huiskamer’ gecreëerd in het midden van de stad: “De Huiskamer”. Iedereen kan hier binnenlopen voor een kopje koffie, een gesprek, een luisterend oor en gebed. Wij heten u allemaal van harte welkom
Het gebouw Oostereind 2a (achter de Zeeman) is vanaf 1 oktober 20014 gehuurd. Zo kan in het centrum van Nijkerk een Huis van Ontmoeting en Gebed aanwezig zijn waar alle Nijkerkers en anderen welkom zijn. Vroeger was dit pand in gebruik bij de hervormde gemeente De Fontein. Doordat zij een nieuwe kerk hebben gekregen wordt het Oostereind niet langer gebruikt. Alle gemeentelijke activiteiten zijn nu in de nieuwe kerk gelokaliseerd.
De naam die het gebouw heeft is: “De Huiskamer”. Hiermee geven wij uiting aan het verlangen dat wij hebben voor Nijkerk: een plaats van ontmoeting tussen mensen onderling en tussen mensen en Jezus Christus. De Huiskamer wil een plek zijn waar aandacht is voor elkaar, gezelligheid, rust en gebed. Naast het genieten van een lekker bakje koffie, is het mogelijk om te praten over de diepere levensvragen.
Het bestuur van de stichting is een afspiegeling van alle deelnemende kerken.
