De Herberg Oosterbeek

Gegevens

Categorie: Evangelische activiteiten

NIJKERK -de Herberg wil als verlengstuk van de plaatselijke kerkelijke gemeente een tijdelijk huis en geestelijke begeleiding bieden aan individuele gemeenteleden die, om wat voor reden dan ook, even afstand willen nemen van hun woon/werksituatie en zich willen bezinnen op levensvragen. Daarbij kunnen psycho-sociale problemen een rol spelen.

De stichting tracht haar doel te bereiken door het bieden van: een christelijke leefgemeenschap, individuele geestelijke begeleiding door professionele begeleiders, een beperkt dagprogramma, rust en ruimte, advies m.b.t. nazorg, informatie en advies aan de plaatselijke gemeente.

Grondslag en doel Christus ontfermt Zich over mensen die (te) veel zorgen hebben. In navolging van Hem heeft de christelijke gemeente oog voor de naaste die beschutting tegen de storm nodig heeft. Maar soms is er meer nodig dan pastorale zorg vanuit de gemeente. Om die reden is Pastoraal Diaconaal Centrum de Herberg in het leven geroepen. Dit huis (op het landgoed De Pietersberg in Oosterbeek) wil fungeren als een verlengstuk van het pastorale/diaconale werk dat in de gemeente plaatsvindt. De liefde van Christus wordt hier vertaald in gesprekken, bijbelbesprekingen, aandacht van stafleden en vrijwilligers, ontspanning en cursussen. Dit huis, op het landgoed De Pietersberg in Oosterbeek, is geen therapeutisch centrum, maar een plaats om tot rust te komen. Daardoor worden gasten geholpen om het evenwicht in het leven en zicht op Hem te (her)vinden. De Herberg doet haar werk vanuit de gereformeerde traditie. De gasten zijn afkomstig uit de breedte van christelijk Nederland.

• open
• huis

Muziek in huis met een boodschap.

Gegevens

Categorie: Artikelen stad nijkerk

NIJKERK - Veel mensen zijn bang voor de besmetting met het corona-virus. Ze blijven thuis of zijn verplicht op hun kamer te blijven. Dan kan de dag soms lang duren. Vooral voor mensen die in een verpleeghuis of verzorgingshuis wonen. Zij mogen hun kamer niet uit en bezoek van kinderen, andere familieleden of kennissen wordt niet toegestaan. De >muziek met boodschap< die aangeboden wordt door de vrijwillige medewerkers(sters) van het programma “Op de drempel van de zondag” kan daar misschien verandering in aanbrengen. Zij zenden elke week één uur gewijde muziek uit met een korte Bijbelse overdenking. Het meditatief gedeelte van ongeveer tien minuten wordt verzorgd door predikanten, voorgangers en andere (christelijke) sprekers van de Noordwest- Veluwe. De programma’s hebben een interkerkelijk karakter. 
Ze zijn ooit begonnen in 1968 met het uitzenden in het ziekenhuis ‘Salem’ te Ermelo onder de naam ‘Ziekenomroep’. Toen het ziekenhuis ‘Salem’ niet meer aan de medische eisen van die tijd voldeed is er een ander ziekenhuis voor in de plaats gekomen namelijk het ziekenhuis ‘St. Jansdal’ te Harderwijk. In dat ziekenhuis hebben zij hun uitzending na het sluiten van ‘Salem’ voortgezet. Al snel kwam daar ook het woonzorgcentrum ‘Sonnevanck’ te Harderwijk erbij. Inmiddels zenden ze al 52 jaar uit in de Noordwest Veluwe via de streek radio “Veluwe-FM” onder de naam “Op de drempel van de zondag”. Het betreffende programma duurt een uur en wordt uitgezonden op zondagmorgen van 8:00-9:00 uur. Ben je op dat moment niet in de gelegenheid om te luisteren dan is er een herhaling op zondagavond van 21:00-22:00 uur:

via Radio Veluwe-FM:  Ermelo 105.0 – Putten 106.1 – Harderwijk 107.7.
via de  kabel: in de hele regio op 93.1 FM.
via de glasvezel: UPC Digital kanaal 36 en KPN glasvezel kanaal 1153.
Ook is het mogelijk om de hele week te genieten van dit programma. Dat kan via de computer, laptop, iPad, of met een smartphone via Op de drempel van de Zondag

• kerk
• evangelisatie
• corona
• muziek
• putten
• gezin

bericht uit de huiskamer

Gegevens

Categorie: Informatie huiskamer

‘Tja… de tijd dat ik nog gezond was..’ Spijtig staart hij voor zich uit. ‘Alles leek toen veel makkelijker.’

Hij schuift zijn lege theekop van zich af. ‘Maar, ik moet wel zeggen, ik ben me nu veel meer bewust van het leven. Niets is meer vanzelfsprekend. Elke dag dat het goed gaat ervaar ik als een geschenk. Ik heb veel meer hulp nodig, maar die krijg ik ook. Mensen van mijn kerk komen me spontaan helpen verhuizen en behangen meteen een muurtje mee als ze er toch zijn. Dat stemt me dankbaar.’

De vrouw tegenover hem knikt instemmend. ‘Ja, wat fijn als mensen naar je om kijken. Ik heb zulke slechte tijden gekend, toen dat juist niet zo was en ik me heel eenzaam voelde. Gelukkig ervaarde ik al die tijd dat God me niet in de steek liet. Maar… je weet nooit wanneer het beter zal gaan. In vertrouwen vooruit kijken. Dat vond ik soms zo moeilijk, en nog steeds..’

Er ontstaat een gesprek over hoe wij als mens de tijd ervaren. Gaat het te snel, te langzaam? Staan we voortdurend onder druk waardoor een dag eindeloos lang lijkt? Of glipt de tijd ongemerkt door onze vingers heen, omdat we er niet bij stil staan? Voor God moet dat heel anders zijn. Voor Hem kan een dag zomaar een eeuw duren, toch? En evengoed andersom. En wat betekent eeuwig? Eeuwige straf, is dat echt zonder eind? Wij kunnen daar als mens niet bij. Wij, tijdgebonden wezens kunnen ons niet voorstellen hoe oneindig onze God is. Zal Jezus spoedig terugkomen? Of neemt Hij de tijd om nog veel mensen bij Hem te brengen? Ook zijn liefde en genade zijn oneindig.

Ons gepeins wordt onderbroken door een opa die met zijn kleinzoon binnenwandelt. Alle aandacht gaat naar het guitige koppie dat verbaasd om zich kijkt. Hij heeft nog alle tijd om de wereld te ontdekken.

‘Ach zo’n lief kleintje.’ verzucht de vrouw naast mij. Het doet haar denken aan haar eigen kind die als baby erg veel huilde. Het was verschrikkelijk. Hij kermde dag en nacht. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik was zo blij dat er uiteindelijk een oorzaak gevonden werd en het beter ging met hem. En met mij…. Je weet wel dat je moet blijven bidden, maar soms duurt het zolang voordat je antwoord krijgt.’ Ze zucht weer. ‘Toch weet ik dat God me hier doorheen heeft geholpen. Anders had ik het nooit volgehouden.’

Al die tijd heeft een vrouw aan de andere kant van de kamer meegeluisterd. Ook zij heeft veel meegemaakt in haar leven. Door ziekte is ze alles kwijtgeraakt. Het leven met haar kind, haar man, haar gewone huiselijke bestaan. Ze zit liever niet aan tafel, en komt vaak maar even, alsof er iets is wat haar voortdurend voortdrijft. Maar nu is ze vol aandacht voor het gesprek en voor het kind dat af en toe haar kant opkijkt. Zou het haar aan haar eigen kind doen denken? Liefdevol wijst ze naar de speelgoedhoek, maar daar is het kleintje nog niet aan toe.

Als de opa aanstalten maakt om hem bij de ouders terug te brengen, staat ze snel op en verdwijnt zonder te groeten. In haar hoofd zit een plan en ze heeft weinig tijd. Dan gebeurt het.

Op het moment dat de opa de Huiskamer aan de voorkant passeert, stapt de vrouw de naburige winkel uit en duwt hem een pakje in de hand.

‘Alsjeblieft. Een cadeautje van mij voor dit lieve kind. Ik hoop dat het past. Geniet maar van hem. Zolang je de tijd hebt.’

 

Arna van Deelen

 

• nijkerk
• Huiskamer

Gasten aan tafel

Gegevens

Categorie: Informatie huiskamer

NIJKERK - Bericht vanuit de Huiskamer - Heerlijke etensgeuren verwelkomen onze gasten. Deze keer zijn het geen reguliere gasten, maar Huiskamermedewerkers die vanavond in het zonnetje gezet worden. Een van de gasten heeft een Indonesische maaltijd bereid voor alle aanwezigen. We genieten van het heerlijke eten en van elkaars gezelschap. Na de maaltijd lezen we uit Matt.25. ‘Ik had honger en u gaf mij te eten….’. En de mensen vragen: ‘Wanneer deden we dat?… ‘ Jezus antwoordt: ‘Toen u dit voor de minste van mijn broeders hebt gedaan, deed u dat voor Mij.’ Alles wat in de Huiskamer wordt gedaan, doen we ten diepste voor de Heere Jezus. Zelfs dat kopje koffie, dat ene glas water. Als je dat beseft, dan houd je het vol. We praten er nog even over door.

Houden we het wel vol? Niet alle gasten zijn makkelijk aanspreekbaar. Er zijn gasten die al jaren komen, maar niet in hun hart laten kijken. We hebben geduld nodig, volharding en wijsheid. ‘En verwachting! Laatst bad ik daarvoor’ zegt de man die is opgestaan. ‘Ik vroeg God of ik met de eerste gast die binnenkwam zou mogen bidden. De vrouw die daarop binnenstapte straalde zo’n nood uit. We baden en ze ging weg als een ander mens. Dan weet je weer waarom we dit werk doen.’ Het blijft even stil. Gesterkt en bemoedigd dat we het van God mogen verwachten.

Dat God het werk draagt, blijkt al de volgende middag als de Huiskamer vol verwachting de deuren heeft geopend. ‘Ik ben blij dat ik hier weer ben.’ De man die binnenstapt glimlacht breed. ‘De Huiskamer heeft mijn leven veranderd. Dankzij jullie woorden van God heb ik Hem leren kennen. Ik dank er nog elke dag voor.’ We hebben hem een tijd niet gezien. Juist vandaag lijkt hij door God gezonden om ons te bemoedigen in het volharden. Ook de man die daarna aan tafel schuift straalt meer openheid uit dan ooit. Voor hem leek het altijd mooi weer, maar nu hangt hij als een geknakte bloem op zijn stoel. ‘Ik heb zo’n pijn!’ fluistert hij . ‘Het wordt steeds erger. Ik houd het haast niet meer vol.’ Voor het eerst voert hij niet meer het hoogste woord, maar knikt hij dankbaar als we aanbieden voor hem te bidden. Voor het eerst zien we tranen nu hij zijn hart heeft opengesteld voor de woorden van God. Dat ene gebed, dat ene glas water. Wat een voorrecht dit te mogen blijven doen in Zijn naam. Arna van Deelen

• nijkerk
• Huiskamer
• alpha