NIJKERK - Buiten regent het, maar binnen schijnt de zon. Opgewekt schuift onze gast aan tafel. Zijn ogen stralen. ‘Vind je mij niet bruin?’ lacht hij. Hij is net terug van vakantie in Portugal. Een zonvakantie dat is duidelijk. Jaloersmakend verhaalt hij van de vliegreis, het hotel en de uitstapjes. De foto’s worden uitgebreid bewonderd. De koffie lijkt even beter te smaken, alsof we met hem aan het strand zitten met uitzicht op zee.
Zodra er gasten druipend en rillend binnenkomen wijst onze bruine jongeman op zijn getinte wangen en stelt hij de vraag. Het werkt. Geen gast die nog klaagt maar juist glimlachend bijschuift. Deze middag is er inderdaad genoeg reden om te genieten.
Dankbaar vertelt een gastvrouw over de geboorte van een kleinkind. ‘Zo klein en toch zo’n compleet mensje.’ Nou!’ zegt de vrouw naast haar. ‘Dat ken ik! Mijn kind was veel te vroeg geboren. Het is echt een wonder dat ze het heeft gered. En moet je zien wat een prachtige vrouw het is geworden!’
Ook het nieuwe gastechtpaar geniet. Ze draaien al een paar maanden mee en voelen zich gezegend om in de Huiskamer te mogen werken. ‘We zijn hier zo mooi naartoe geleid.’ vertelt de gastvrouw. ‘We waren vorig jaar op vakantie in New York, waar ook onze zoon woont. Die zondag vonden we daar een evangelische kerk om een dienst bij te wonen. Het was vreemd dat de kerkdeuren gesloten waren. We volgden wat mensen naar de achterkant van het gebouw. Opeens stonden we in een drukke gezellige ruimte waar overal groepjes mensen stonden te praten. ‘Kom erbij!’ wenkten ze ons. ‘En neem wat te eten!’ Toen zagen we op de tafels allerlei lekkere hapjes uitgestald. Ook koffie, thee en frisdrank. Je kon nemen wat je wilde. We voelden ons zo welkom! Het was eigenlijk een kerk zonder preekstoel. Een soort Huiskamer.
De mensen hadden zo’n liefdevolle aandacht voor elkaar. We werden er stil van. Dat bracht ons op het idee om hier in de Huiskamer vrijwilliger te worden. Het is zo fijn om dit werk hier te doen. Je geeft wat je hebt, maar je krijgt ook heel veel terug. We worden telkens weer gezegend als ze weer hier zijn. En zo mooi hoe God je leven kan leiden.’ De vrouw die net binnenkomt knikt instemmend. ‘Dat merk ik ook! Ik heb zolang getobd met depressie en angstgevoelens. Ik wist niet hoe het goed moest komen. Maar ik heb uiteindelijk de goede hulp gekregen. God zorgde voor mij. En als ik terugkijk zie ik hoe bijzonder Hij dat heeft geleid!’ Het regent nog steeds aan het eind van de middag. Maar we zijn gekoesterd onder de Hemelse zon in de kerk zonder preekstoel. Arna van Deelen
